Monday, July 4, 2011

Dialog dengan Awan

Suatu pagi, awan kelabu terbang rendah menghampiriku

awan : "Assalamu'alaikum gus"
aku : "Wa'alaikum salam, nopo ngger?"
awan : "niku gus, nembe usum kawinan, kulo malah bingung. nggen ngriko kapurih diparingi terang, ngriki ajrih ampun ngantos jawoh, lha kulo ken pripun niki?"
aku : "lha kok bingung nopo? dawuhe piye?"
awan : "lha nggih niki ndelalah saking mikail sedanten diaturi ngumpul ngriki, mangke sonten di kengken njawohaken sedanten"
aku : "lha njuk ngopo, udan gari udan"
awan : "lha teng ler ngriko gus udin ingkang ndungani, sisih wetan ngriko kaji yasin, teng kulon mbah bejo, siseh kidul malah poro haba'ib ingkang ndungani, lha kulo kan ajrih, mangke ndak kuwalat pripun?"
aku : "sing ngongkon awakmu nibakno udan sopo? kan gusti Allah, lewat mikail, gari manut wae angel temen, lha wong-wong kuwi kan mung menungso, opo ajine, opo mandine, rasah mbok turuti sing ngono2 kuwi. mengko mandah gumedhe, awakmu gelem nanggung dusone?"
awan : "nggih mboten ngoten tho gus, tapi kulo kan ajrih, mangke menawi menopo2 kulo ingkang didukani"
aku : "lha lapo nesu? rumangsane dhewekne ki sopo? wis angger manut wae, nompo dawuh, mangkat, rasah tolah-toleh"
awan : "njih gus, pangestunipun"
aku : "yo"
awan : "lha niki ajeng teng pundi gus?"
aku : "ngantor tho ya, aku ki yo menungso butuh mangan, lha ra tau mbok udani duwit"
awan : "nopo ngersa'ke? kulo jawohaken arto sakniki?"
aku : "halah, rupamu... mengko wong dho geger malah, rasah guyon kowe"
awan : "lha nggih mboten, kersane njenengan mboten usah nyambut damel, kan sayah"
aku : "ngene ngger, ono kyai2 gedhe merdukun do ndungo ben ora udan, ben udan, nggo sarono golek dhuwit, kuwi wae tak penging, lha aku malah mbok kon njaluk udan duwit, rumangsamu aku ki sopo? wali yo wali, nanging ora keno koyo ngono kuwi, ora keno milih sugih utowo kere, ora keno ngarep2 bujang utowo bojone okeh, ora keno nduwe karep, karepku yo karepe gusti Allah, karepe gusti Allah yo karepku"
awan : "ooo, ngoten tho gus"
mikail : "Assalamu'alaikum WR WB"
aku&awan : "wa'alaikum salam"
mikail : "jebulane nang kene tho, tak golek'i ket mau. sepurane gus, malah ngganggu njenengan niki"
awan : "njih, ngapuntene ingkang kathah"
aku : "wis rasah didukani, wong yo podho2 makhluk, wong yo iki mau musyawaroh, golek manfaat dudu mudhorot"
mikail : "njih gus, kulo tak pareng rumiyin, niki radi sibuk, mangke sonten ajeng jawoh ageng, njenengan kulo aturi teng nggriyo kemawon"
aku : "iki meneh ngajari, nek pancen jatahe kudanan yo kudanan, jatahe garing yo garing, lak ngono tho?"
mikail : "njih leres, nggih mpun kulo pareng rumiyin, ngapuntene ingkang kathah gus"
aku : "monggo-monggo, ora usah sungkan-sungkan ngono, biasa wae"
mikail : "njih gus, pareng, assalamu'alaikum"
aku : "wa'alaikum salam"

Dan awan kembali naik ke angkasa diiringi petir dan kilat menyambar, dan sore itu Jakarta hujan deras dimana-mana, jalan-jalan protokol hingga jalan tol terendam genangan 10-50cm

Wednesday, March 23, 2011

Sudahkah anda muslim?

Muslim, banyak orang mengartikan dengan kata salam, selamat, keselamatan, dan menyebut islam sebagai agama pembawa keselamatan. Ya, memang anda benar, namun bila anda berpikir dengan memeluk islam anda dalam hidup anda jadi selamat, terhindar dari bencana entah itu tsunami, tanah longsor, gempa, dan lain-lain? coba pikir sekali lagi. Bila anda berfikir dengan memeluk islam kehidupan anda akan teratur, tertata, terencana, aman, tentram, damai? coba pikir sekali lagi.

Muslim secara bahasa berarti orang yang berserah diri, pasrah, dan bermakna tawakal hanya kepada Allah.

Dari artinya secara bahasapun pasti tersirat bahwa apapun yang dikehendaki Allah pada kita, ya kita ridho, apapun yang ditimpakanNya pada kita, kita terima dengan tulus ikhlas tanpa protes tanpa keluh kesah. Jadi jangan anda pikir setelah memeluk islam anda akan hidup bebas, tanpa cobaan, tanpa ujian, tanpa bencana menimpa anda. Justru sebaliknya, Allah akan dengan penuh kasih sayang menguji kita hanya demi meningkatkan derajat kita.

Justru bila kita lengah, terbuai dalam fasilitas, terbuai dalam keteraturan dan ketertataan, ingatlah saudaraku, jangan sampai bencana yang datang padamu itu sebagai adzab. Karena bila itu terjadi, kamu gk akan punya kesempatan untuk bertobat. Namun bila bencana yang datang padamu itu sebagai ujian, setiap getir, setiap perih, setiap luka yang kamu rasakan, akan menjadi nikmat di akhirat nanti.

Lalu, apakah kita akan mencari-cari ujian ini? atau terus mengejar kebahagiaan dengan berusaha dan mencoba? kembali ke arti kata muslim. Kita tawakal pada Allah, ujian jangan dicari, jangan menyakiti diri sendiri, jangan menyusahkan diri sendiri, terus berusaha dan berdo'a, sisanya serahkan padaNya.

Dan tetaplah dalam keadaan bersabar dan bersyukur...

Dalam gelimang harta dan tahta seperti apapun, tidak cukup hanya bersyukur, namun bersabar pulalah dalam menghadapi harta dan tahta yang pada dasarnya juga ujian dariNya.
Dalam kefakiran dan kemiskinan, tidak cukup hanya bersabar, namun bersyukur pulalah karena disitu kasih sayang Allah tercurahkan padamu, karena lebih banyak orang yang gagal diuji dengan harta daripada diuji dengan kemiskinan.